ยินดีต้อนรับเข้าสู่ : https://satakarn.blogspot.com/
เว็บบล็อกเพื่อการศึกษาภาษาไทย และภาษาล้านนา
จัดทำโดย ครูอิ่นคำ ศตกาญจน์ โรงเรียนบุญเรืองวิทยาคม
เว็บบล็อกเพื่อการศึกษา ภาษาไทย ภาษาล้านนา และส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม สำหรับนักเรียนและผู้สนใจทั่วไป

วันพุธที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2555

แบบฝึกอ่านเพลงน้อยไจยา


           แบบฯฯฝึกฯอ่านฯเพลฯฯงน้อฯยฯใชยฯา
 ชายฯ- พวฯงดอฯกไม้ เบ่งฯบานฯสลฯฯอฯร ฝูงภมอฯรผู้เผิ้งฯซอฯรไซ้ ดอฯกพิคุล
  ชาย –     ปวง   ดอก   ไม้     เบ่งบาน สลอน     ฝูง       ภมร     ผู้  เผิ้ง ซอน ไซ้    ดอก     พิ   กุล        




      
    ขอฯงเพิ่นฯต้฿นฯใต้ ล฿มฯพัดฯไม้มาสู่บ้านฯตู รู้แน่ชัดฯเขั้าสอฯดสอฯงหู ว่าฯสีช฿มฯ
      ของ  เปิ้น  ต้นใต้   ลมพัด   ไม้ มา    สู่  บ้าน  ตู๋    ฮู้   แน่  ชัด   เข้า  สอด   สอง  หู     ว่า  สี  จม
  พู ถูกป้ำเคั้าเนิ้งฯ เคั้ามันฯตายฯปลฯฯายฯมันฯเสิ้งฯ ลำกิ่งฯเนิ้งฯปลฯฯายฯฯค้฿นฯทวฯย
     ปู      ถูก    ป้ำ   เก๊า   เนิ้ง      เก๊า   มัน ต๋าย  ป๋าย   มัน เสิ้ง     ลำ   กิ่ง  เนิ้ง  ป๋าย  ก้น ตวย
   ฯแนวฯ ดอฯกพิฯคุล คํคืดอฯกแก้วฯ ไพเปนฯขอฯงเพิ่นฯแลฯวฯเนิอฯ
    แนว     ดอก  พิ    กุล     ก็  กือ ดอก  แก้ว     ไป  เป๋น ของ เปิ้น แล้ว เนอ
 ยิงฯ- แตมฯเคั้าเนิ้งฯ กิ่งฯมันฯบ่ถอฯร บ่ไหวฯฅอฯรเฟือฯร ท่ยฯงหั้มฯรแท้เลั่า ตามฯ
 หญิง-    แต๋ม    เก๊า    เนิ้ง   กิ่งมัน บ่ ถอน   บ่ ไหว  คอน  เฟือน    เตี้ยง   หมั้น     แต๊   เล่า     ต๋าม
     คำล฿มฯที่พัดฯออฯกเขั้า มีแต่เคั้าไหวฯหั่วฯรฅอฯรเฟือฯร กิ่งฯมันฯแท้บ่แซ
            กำ ลม ตี้  ปั้ด ออก  เข้า       มี   แต่     เก๊า   ไหว หวั่น   คอน  เฟือน     กิ่งมัน  แต๊  บ่   แซ  
     เสืลฯฯอฯร บ่เหือฯมฯฯรล฿มฯเชยฯ รำเพิยฯคํชนั้นฯ ใจฅำยิงฯนี้หินฯมท่ยฯงหั้มฯร 
            เสลือน     บ่เหมือน ลม เจย      ลำ   เปย   ก็ จะนั้น   ใจ๋   คำ   ยิง นี้ หนิม   เตี้ยง   หมั้น    
       บ่เปนฯขอฯงเพิ่นฯฅ฿นฯใด ยังฯเปนฯกรฯจ฿กฯแว่นฯแก้วฯเงัาใส บ่ไหวฯฅอฯรห่งฯยฯง 
    บ่  เป๋น ของ  เปิ้น คนใด    ยัง เป๋น กระจก แว่น   แก้ว    เงา    ใส    บ่ ไหว คอน  เหงี่ยง
    ช้วฯายฯเนิอฯ
         จว้าย เนอ
 ชายฯ- ต฿วฯพี่น้อฯยฯจะขํอฯถามฯ ตามฯคำล฿มฯเพิ่นฯมาเลั่าอู้ ว่าฯนาฯยฯมีชู้อู่ยฯบ้านฯ
                 ตั๋ว ปี้น้อยจะ  ขอ ถาม    ต๋าม  กำ  ลม  เปิ้น  มา    เล่า   อู้    ว่า นาย  มี  จู๊  อยู่ บ้าน
   วังฯสิงฯฅำ ฝ่ายฯทางฯพุ้รเพิ่นฯมาใส่บรฯจำ บ้านฯวังฯสิงฯฅำเพิ่นฯหั้มฯรคํ
        วัง  สิง คำ     ฝ่าย  ตาง  ปุ๊น   เปิ้น  มา   ใส่  ประ จ๋ำ      บ้าน วัง สิง คำ  เปิ้น  หมั้น  ก็
   ไว้แลฯวฯ ทางฯฝ่ายฯบ้านฯต฿วฯน้อฯงนาฯงฯแว่นฯแก้วฯ คํต฿กฯล฿งฯแลฯวฯบ่ใช่คาหา เพิ่นฯ
          ไว้  แล้ว  ทาง  ฝ่าย  บ้าน ตั๋ว น้อง นาง แว่น  แก้ว   ก็ ตก ลง แล้วบ่  ใจ้  กา   หา     เปิ้น
   จะกินฯแขกฯแต่งฯกานฯวิวา เมื่อฯอใดชาพี่น้อฯยฯใฅ่รู้เคั้า ส่วฯรไชยฯา
       จะ   กิ๋น   แขก แต่ง  ก๋าน  วิ   วา         เมื่อ    ใด  จา   ปี้ น้อย  ใค่ ฮู้    เก๊า      ส่วน   ไจยา
      บ่ส฿มฯเพิงฯเจั้า โพรฯอฯะขยฯมเขั้าขอฯงเงินฯทอฯงฝ่ายฯทางฯนาฯยฯบ่หมฯายฯก่ยฯวข้อฯง
        บ่ สม  เปิง   เจ้า      เพราะ เขียม   เข้า  ของ    เงิน ทอง  ฝ่าย  ทางนาย  บ่หมาย  เกี่ยว   ข้อง
   มาละหมฯอฯงต่ำค้อฯยฯเนิอฯ
        มา   ละ  หมอง  ต่ำ ก๊อย เนอ
 ยิงฯ- ต฿วฯน้อฯงนี้บ่ห้ลฯฯาไหลฯฯห฿ลฯฯง กานฯต฿กฯล฿งฯคํยังฯบ่แลฯวฯ จึ่งฯเชิญฯต฿วฯพี่มาห้วฯยฯ
 หญิง-    ตั๋ว น้อง นี้  บ่   หล้า  ไหล   หลง     ก๋าน ตก ลง  ก็  ยังบ่แล้ว   จึ่ง เจิญตั๋ว ปี้   มา ห้วย  
    แก้วฯโพรฯอฯะไฅ่รู้คำฟู่คำจา จึ่งฯเชิญฯน้อฯยฯพี่มาเปิ้กฯษา จะว่าฯใดชา
          แก้ว  เพราะ ใค่  ฮู้   กำ   ฟู่   กำ    จ๋า    จิ่ง เจิญน้อยปี้   มา   เปิ๊ก  ษา    จะ    ว่า   ใด   จา 
       ต฿วฯน้อฯงคํไฅ่รู้ กานฯที่มาฟู่อู้ จะอูาเปนฯชู้คาว่าฯอูาเปนฯเมยฯ รฤ
          ตั๋ว น้อง ก็  ใค่  รู้   ก๋าร  ที่  มา   ฟู่   อู้    จะ   เอา เป๋น  จู้  กา   ว่า   เอา เป๋น  เมีย     ลือ
    จะล฿บฯฯล้างฯ ลืมฯลายฯห่นฯายฯเสยฯบ่อูาเปนฯเมยฯรฤจะทิ้งฯเสยฯแลฯวฯ รฤอูา
         จะ  ลบ  ล้าง    ลืม  ลาย หน่าย  เสีย   บ่  เอา  เป๋น  เมีย   ลือ   จะ ทิ้ง  เสีย แล้ว   ลือ   เอา  
    ไพเปนฯเมยฯนาฯงฯช้างฯแก้วฯอยฯเปนฯคู่ทยฯมฅิงฯ   ขํอฯบอฯกนาฯยฯหื้แน่ใจจิงฯ บ่
           ไป  เป๋น เมีย นางจ๊าง  แก้ว อยู่ เป๋น กู้  เตียม คิง   ขอ บอกนาย หือ  แน่  ใจ๋  จิ๋ง   บ่ 
      อำพรฯางฯนาฯถฯน้อฯงเนิอฯ
            อำ พราง นาถน้อง เนอ
 ชายฯ- บ่จุหลฯฯอฯกน้อฯงหื้ห่฿มฯรหมฯอฯงหมฯางฯ บ่ล่อฯลวฯงพรฯางฯแม่นาฯงฯร่างฯแฅ้วฯพี่
                บ่ จุ๊  หลอก  น้อง  หื้อหม่นหมอง หมาง   บ่ ล่อ  ลวง  พราง  แม่  นาง ฮ่าง  แค้ว ปี้ 
    หมฯายฯอูาเปนฯเมยฯนาฯงฯช้างฯแก้วฯ บ่หื้ครฯาดฯแครฯวฯเรื่อฯงคำสีเน หลฯฯอฯรแก้วฯ
          หมาย เอา เป๋น เมียนาง จ๊าง  แก้ว     บ่ หื้อ คลาดแคล้ว  เรื่อง   กำ    สี  เน     หลอน   แก้ว  
    น้อฯงใจยังฯบ่เหวฯ ท่ยฯงส฿มฯคเน เหืมฯอฯรที่คํคึดฯเลั่า หลฯฯอฯรพี่จุคํยังฯล่ายฯ
           น้อง  ใจ๋  ยัง บ่  เหว    เตี้ยง  สม ก้ะ  เน    เหมือน ตี้  ก็  กึ๊ด   เล่า     หลอน  ปี้ จุ๊   ก็  ยัง  ล่าย
    เจั้าขํอฯหื้ฟ้าผ่าห฿วฯแม่เมยฯตายฯ  ลูกแม่ยิงฯอู้เห้ลฯฯรคํบ่ดายฯ 
             เจ้า  ขอ หื้อฟ้า   ผ่า หัว    แม่  เมีย    ต๋าย          ลูก     แม่   ยิง   อู้   เหล้น  ก็  บ่   ดาย
    ลูกพ่อฯชายฯอู้แท้คํบ่พังฯหลฯฯอฯรน้อฯงตายฯไพเปนฯไก่ตั้งฯ พี่น้อฯยฯจะตายฯ
            ลูก   ป้อ  จาย   อู้   แต๊   ก็  บ่ ปัง หลอน น้อง   ต๋าย   ไป  เป๋น  ไก่ ตั้ง    ปี้ น้อย จะ  ต๋าย
    เปนฯฅืนฯ ฟู่บ่ถูกวันฯภูกคํบ่ขืนฯ ฟู่เมื่อฯอฅืนฯทึงฯบ่ขืนฯเมื่อฯอเชั้า กานฯรักฯกันฯ
          เป๋น คืน  ฟู่  บ่   ถูก    วัน พูก    ก็  บ่ ขืน   ฟู่   เมื่อ   คืน ตึง บ่ ขืน  เมื่อ     เจ๊า    ก๋าน ฮัก กั๋น
    ขอฯงข้าทึงฯเจั้า บรฯยฯบเหืมฯอฯรเหั้ลฯฯากับฯฯพางฯ ปากฯคำใดพี่คํทึงฯอ้างฯ 
        ของ   ข้า   ตึง   เจ้า     เปรียบ เหมือน  เหล้า  กั๋บ ปาง    ปาก    กำ  ใด   ปี้  ก็ ตึง อ้าง      
    บ่ใจจางฯจากฯน้อฯงเนิอฯ
          บ่  ใจ๋  จ๋าง  จาก น้อง เนอ
 ยิงฯ- หลฯฯอฯรว่าฯแท้เหืมฯอฯรดั่งฯคำจา น้อฯงขํอฯสัญญฯากับฯฯต฿วฯพี่น้อฯยฯ บ่ขํอฯรักฯไผ
หญิง-     หลอน  ว่า    แต๊   เหมือนดั่ง  กำ   จ๋า     น้อง  ขอ สัญญา กั๋บ ตั๋ว ปี้น้อย    บ่ขอ ฮัก ไผ
    สักฯเทั้าเกิ่งฯก้อฯยฯขํอฯรักฯพี่น้อฯยฯใชยฯานี้คํฅ฿นฯดยฯว ฅ฿นฯอื่นฯนับฯฯร้อฯยฯทึงฯบ่แลหลฯฯยฯว
          สั๋ก   เต้า   เกิ่งก้อยขอฮัก ปี้ น้อย ไจยา นี้  ก็ คน เดียว    คนอื่นนับร้อยตึงบ่   แล   เหลียว
    จะขํอฯรักฯดยฯวชายฯดยฯวคํเทั่านี้ หลฯฯอฯรว่าฯน้อฯงจุรฤสับบฯฯหี้ลฯฯ ขํอฯหื้
        จะ ขอ ฮัก  เดียว จาย   เดียว    ก็   เต้า  นี้      หลอน ว่า  น้อง  จุ๊   ลือ   สั๋บปะหลี้   ขอ หื้อ
    ฟ้าผ่าห฿วฯพ่อฯผ฿วฯตายฯ ลูกแม่ยิงฯบ่ใช่ว่าฯบ่ดายฯ ลูกพ่อฯชายฯขี้จุคํ
         ฟ้า   ผ่า   หัว ป้อ ผัวต๋าย        ลูก     แม่   ยิง บ่  ใจ้  ว่า   บ่  ดาย      ลูก   ป้อ  จาย  ขี้  จุ๊   ก็
    แท้ฯๆ กินฯคํยังฯต้อฯงแก้ สลยฯมยำใส่แย้ บ่าเขือฯอแจ้ใส่ยำ
           แต๊ ๆ   กิน  ก็  ยัง  ต้อง   แก้        สะ เลียม   ยำ    ใส่    แย้       บ่า     เขือ     แจ้   ใส่    ยำ
    เทัา  หลฯฯอฯรพี่น้อฯยฯไชยฯารักฯแท้  ข้าเจั้าคํยินฯดีจิ่มฯแท้เนิอฯ.
           เตา       หลอน  ปี้ น้อย ไจ ยา ฮัก  แต๊         ข้า    เจ้า   ก็  ยิน ดี  จิ่ม  แต๊  เนอ.  
           

ไม่มีความคิดเห็น: