วันพุธที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2554
แบบฝึกอ่าน..น้อยไจยา
| เพลฯฯงน้อฯยฯใชยฯา ชายฯ- พวฯงดอฯกไม้ เบ่งฯบานฯสลฯฯอฯร ฝูงภมอฯรผู้เผิ้งฯซอฯรไซ้ ดอฯกพิคุลขอฯงเพิ้นฯ ชาย – ปวง ดอก ไม้ เบ่งบาน สลอน ฝูง ภมร ผู้ เผิ้ง ซอน ไซ้ ดอก พิ กุล ของ เปิ้น |
| ต้฿นฯใต้ ล฿มฯพัดฯไม้มาสู่บ้านฯตู รู้แน่ชัดฯเขั้าสอฯดสอฯงหู ว่าฯสีช฿มฯพู ถูกป้ำ ต้นใต้ ลมพัดไม้ มา สู่ บ้าน ตู๋ ฮู้ แน่ ชัด เข้า สอด สอง หู ว่า สี จม ปู ถูก ป้ำ เคั้าเนิ้งฯ เคั้ามันฯตายฯปลฯฯายฯมันฯเสิ้งฯ ลำกิ่งฯเนิ้งฯปลฯฯายฯฯค้฿นฯทวฯยฯแนวฯ ดอฯกพิคุฯฯลคํคื เก๊า เนิ้ง เก๊า มัน ต๋าย ป๋าย มัน เสิ้ง ลำ กิ่ง เนิ้ง ป๋าย ก้นตวยแนว ดอก พิ กุล ก็ กือ ดอฯกแก้วฯ ไพเปนฯขอฯงเพิ่นฯแลฯวฯเนิอฯ ดอก แก้ว ไป เป๋น ของ เปิ้นแล้วเนอ ยิงฯ- แตมฯเคั้าเนิ้งฯ กิ่งฯมันฯบ่ถอฯร บ่ไหวฯฅอฯรเฟือฯร ท่ยฯงหั้มฯรแท้เลั่า ตามฯคำล฿มฯ หญิง- แต๋ม เก๊า เนิ้ง กิ่งมันบ่ ถอน บ่ ไหวคอน เฟือน เตี้ยง หมั้น แต๊ เล่า ต๋าม กำ ลม ที่พัดฯออฯกเขั้า มีแต่เคั้าไหวฯหั่วฯรฅอฯรเฟือฯร กิ่งฯมันฯแท้บ่แซเสืลฯอฯร บ่เหืมฯอฯร ตี้ ปั้ด ออก เข้า มี แต่ เก๊า ไหวหวั่น คอน เฟือน กิ่งมัน แต๊ บ่ แซ เสลือน บ่ เหมือน ล฿มฯเชยฯ รำเพิยฯคํชนั้นฯ ใจฅำยิงฯนี้หินฯมท่ยฯงหั้มฯร บ่เปนฯขอฯงเพิ่นฯฅ฿นฯใด ยังฯเปนฯ ลม เจย ลำ เปย ก็ จะนั้น ใจ๋ คำ ยิง นี้ หนิม เตี้ยง หมั้น บ่ เป๋น ของ เปิ้น คนใด ยังเป๋น กรฯจ฿กฯแว่นฯแก้วฯเงัาใส บ่ไหวฯฅอฯรห่งฯยฯง ช้วฯายฯเนิอฯ กระจก แว่น แก้ว เงา ใส บ่ ไหวคอน เหงี่ยง จว้าย เนอ ชายฯ- ต฿วฯพี่น้อฯยฯจะขํอฯถามฯ ตามฯคำล฿มฯเพิ่นฯมาเลั่าอู้ ว่าฯนาฯยฯมีชู้อู่ยฯบ้านฯวังฯสิงฯฅำ ตั๋ว ปี้ น้อย จะ ขอ ถาม ต๋าม กำ ลม เปิ้น มา เล่า อู้ ว่า นาย มี จู๊ อยู่ บ้าน วัง สิง คำ ฝ่ายฯทางฯพุ้รเพิ่นฯมาใส่บรฯจำ บ้านฯวังฯสิงฯฅำเพิ่นฯหั้มฯรคํไว้แลฯวฯ ทางฯฝ่ายฯบ้านฯต฿วฯ ฝ่าย ตาง ปุ๊น เปิ้น มา ใส่ ประ จ๋ำ บ้าน วัง สิง คำ เปิ้นหมั้น ก็ ไว้ แล้ว ตาง ฝ่าย บ้าน ตั๋ว น้อฯงนาฯงฯแว่นฯแก้วฯ คํต฿กฯล฿งฯแลฯวฯบ่ใช่คาหา เพิ่นฯจะกินฯแขกฯแต่งฯกานฯวิวา เมื่อฯอ น้อง นาง แว่น แก้ว ก็ ตก ลง แล้วบ่ ใจ้ กา หา เปิ้น จะ กิ๋น แขก แต่ง ก๋าน วิ วา เมื่อ ใดชาพี่น้อฯยฯใฅ่รู้เคั้า ส่วฯรไชยฯาบ่ส฿มฯเพิงฯเจั้า โพรฯอฯะขยฯมเขั้าขอฯงเงินฯทอฯง ใด จา ปี้ น้อย ใค่ ฮู้ เก๊า ส่วน ไจยา บ่ สม เปิง เจ้า เพราะ เขียม เข้า ของ เงิน ทอง ฝ่ายฯทางฯนาฯยฯบ่หมฯายฯก่ยฯวข้อฯง มาละหมฯอฯงต่ำค้อฯยฯเนิอฯ ฝ่าย ทาง นาย บ่หมาย เกี่ยว ข้อง มา ละ หมอง ต่ำ ก๊อย เนอ ยิงฯ- ต฿วฯน้อฯงนี้บ่ห้ลฯฯาไหลฯฯห฿ลฯฯง กานฯต฿กฯล฿งฯคํยังฯบ่แลฯวฯ จึ่งฯเชิญฯต฿วฯพี่มาห้วฯยฯแก้วฯ โพรฯอฯะไฅ่ หญิง- ตั๋ว น้อง นี้ บ่ หล้า ไหล หลง ก๋าน ตก ลง ก็ ยัง บ่แล้ว จึ่ง เจิญ ตั๋ว ปี้ มา ห้วย แก้ว เพราะใค่ รู้คำฟู่คำจา จึ่งฯเชิญฯน้อฯยฯพี่มาเปิ้กฯษา จะว่าฯใดชา ต฿วฯน้อฯงคํใฅ่รู้ กานฯที่ ฮู้ กำ ฟู่ กำ จ๋า จิ่ง เจิญน้อยปี้ มา เปิ๊ก ษา จะ ว่า ใด จา ตั๋ว น้อง ก็ ใค่ รู้ ก๋าน ตี้ มาฟู่อู้ จะอูาเปนฯชู้คาว่าฯอูาเปนฯเมยฯ รฤจะล฿บฯฯล้างฯลืมฯลายฯห่นฯายฯเสยฯ มา ฟู่ อู้ จะ เอา เป๋น จู้ กา ว่า เอา เป๋น เมีย หลือ จะ ลบ ล้าง ลืม ลาย หน่าย เสีย บ่อูาเปนฯเมยฯรฤจะทิ้งฯเสยฯแลฯวฯ รฤอูาไพเปนฯเมยฯนาฯงฯช้างฯแก้วฯ อู่ยฯเปนฯคู่ทยฯมฅิงฯ บ่ เอา เป๋น เมีย หลือ จะ ทิ้ง เสีย แล้ว หลือ เอา ไป เป๋น เมีย นางจ๊าง แก้ว อยู่ เป๋น กู้ เตียม คิง ชายฯ- บ่จุหลฯฯอฯกน้อฯงหื้ห่฿มฯรหมฯอฯงหมฯางฯ บ่ล่อฯลวฯงพรฯางฯแม่นาฯงฯร่างฯแฅ้วฯ พี่หมฯายฯอูาเปนฯ จาย – บ่ จุ๊ หลอก น้อง หื้อหม่นหมองหมาง บ่ ล่อ ลวง พราง แม่ นาง ฮ่าง แค้ว ปี้ หมาย เอา เป๋น เมยฯนาฯงฯช้างฯแก้วฯ บ่หื้ครฯาดฯแครฯวฯเรื่อฯงคำสีเน หลฯฯอฯรแก้วฯน้อฯงใจยังฯบ่เหวฯ ท่ยฯง เมีย นาง จ๊าง แก้ว บ่หื้อ คลาด แคล้ว เรื่อง กำ สี เน หลอน แก้ว น้อง ใจ๋ ยัง บ่ เหว เตี้ยง ส฿มฯคเน เหืมฯอฯรที่คํคึดฯเลั่า หลฯฯอฯรพี่จุคํยังฯล่ายฯเจั้า ขํอฯหื้ฟ้าผ่าห฿วฯแม่เมยฯ สม ก้ะ เน เหมือน ตี้ ก็ กึ๊ด เล่า หลอน ปี้ จุ๊ ก็ ยัง ล่าย เจ้า ขอหื้อ ฟ้า ผ่า หัว แม่ เมีย ตายฯ ลูกแม่ยิงฯอู้เห้ลฯฯรคํบ่ดายฯ ลูกพ่อฯชายฯอู้แท้คํบ่ฟังฯ หลฯฯอฯรน้อฯงตายฯ ต๋าย ลูก แม่ ยิง อู้ เหล้น ก็ บ่ ดาย ลูก ป้อ จาย อู้ แต๊ ก็ บ่ ฟัง หลอน น้อง ต๋าย ไพเปนฯไก่ตั้งฯ พี่น้อฯยฯจะตายฯเปนฯฅืนฯ ฟู่บ่ถูกวันฯภูกคํบ่ขืนฯ ฟู่เมื่อฯอฅืนฯทึงฯบ่ขืนฯเมื่อฯอ ไป เป๋น ไก่ ตั้ง ปี้น้อย จะ ต๋าย เป๋นคืน ฟู่ บ่ ถูก วัน พูก ก็ บ่ ขืน ฟู่ เมื่อ คืน ตึง บ่ ขืน เมื่อ เชั้า กานฯรักฯกันฯขอฯงข้าทึงฯเจั้า บรฯยฯบเหืมฯอฯรเหั้ลฯฯากับฯฯพางฯ ปากฯคำใดพี่คํทึงฯ เจ๊า ก๋าน ฮัก กั๋นของ ข้า ตึง เจ้า เปรียบ เหมือน เหล้า กั๋บ ปาง ปาก กำ ใด ปี้ ก็ ตึง อ้างฯ บ่ใจจางฯจากฯน้อฯงเนิอฯ อ้าง บ่ ใจ๋ จ๋าง จาก น้อง เนอ ยิงฯ- หลฯฯอฯรว่าฯแท้เหืมฯอฯรดั่งฯคำจา น้อฯงขํอฯสัญญฯากับฯฯต฿วฯพี่น้อฯยฯ บ่ขํอฯรักฯไผสักฯเทั้ากึ่งฯก้อฯยฯ หญิง- หลอน ว่า แต๊ เหมือน ดั่ง กำ จ๋า น้อง ขอ สัญญา กั๋บ ตั๋ว ปี้น้อย บ่ ขอฮัก ไผ สั๋ก เต้า กิ่งก้อย ขํอฯรักฯพี่น้อฯยฯใชยฯานี้คํฅ฿นฯดยฯว ฅ฿นฯอื่นฯนับฯฯร้อฯยฯทึงฯบ่แลหลฯฯยฯว จะขํอฯรักฯดยฯว ชายฯดยฯวคํ ขอฮักปี้ น้อย ไจยา นี้ ก็ คน เดียว คนอื่นนับร้อยตึงบ่ แล เหลียว จะ ขอ ฮัก เดียว จาย เดียว ก็ เทั่านี้ หลฯฯอฯรว่าฯน้อฯงจุรฤสับบฯฯหี้ลฯฯ ขํอฯหื้ฟ้าผ่าห฿วฯพ่อฯผ฿วฯตายฯ ลูกแม่ยิงฯบ่ใช่ เต้า นี้ หลอน ว่า น้อง จุ๊ ลือ สั๋บปะหลี้ ขอหื้อ ฟ้า ผ่า หัว ป้อ ผัว ต๋าย ลูก แม่ ยิง บ่ ใจ้ ว่าฯบ่ดายฯ ลูกพ่อฯชายฯขี้จุคํแท้ฯๆ กินฯคํยังฯต้อฯงแก้ สลยฯมยำใส่แย้ บ่า ว่า บ่ ดาย ลูก ป้อ จาย ขี้ จุ๊ ก็ แต๊ ๆ กิน ก็ ยัง ต้อง แก้ สเลียม ยำ ใส่ แย้ บ่า เขือฯอแจ้ใส่ยำเทัา หลฯฯอฯรพี่น้อฯยฯไชยฯารักฯแท้ข้าเจั้าคํยินฯดีจิ่มฯแท้เนิอฯ. เขือ แจ้ ใส่ ยำ เตา หลอน ปี้ น้อย ไจยา ฮัก แต๊ ข้า เจ้า ก็ ยิน ดี จิ่ม แต๊ เนอ. |
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น