รายวิชา ภาษากับวัฒนธรรม (ท 30207)
ภาษา หมายถึง ถ้อยคำที่ใช้พูด หรือเขียน เพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย ภาษาธรรม หมายถึง เสียง
วัฒนธรรม หมายถึง สิ่งที่ทำความเจิรญงอกงามให้แก่หมู่คณะ เช่น วัฒนธรรมไทย วัฒนธรรมการแต่งกาย
วัฒนธรรมทางภาษา วิถีชีวิตของหมู่คณะ เช่นวัฒนธรรมพื้นบ้าน วัฒนธรรมชาวเขา
วัฒนธรรมแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท
๑. วัฒนธรรมที่เป็นรูปธรรม ได้แก่ สิ่งก่อสร้าง บ้านเรือน วัด ราชวัง สิ่งของเครื่องใช้ เครื่องใช้
ในการทำมาหากิน ภาษา
๒. วัฒนธรรมที่เป็นนามธรรม ได้แก่ขนบธรรมเนียม ประเพณี แนวปฏิบัติ คำสอน สุภาษิต
คำคม
คำศัพท์ที่เกี่ยวข้อง
วัฒนธรรมแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท
๑. วัฒนธรรมที่เป็นรูปธรรม ได้แก่ สิ่งก่อสร้าง บ้านเรือน วัด ราชวัง สิ่งของเครื่องใช้ เครื่องใช้
ในการทำมาหากิน ภาษา
๒. วัฒนธรรมที่เป็นนามธรรม ได้แก่ขนบธรรมเนียม ประเพณี แนวปฏิบัติ คำสอน สุภาษิต
คำคม
คำศัพท์ที่เกี่ยวข้อง
วัฒนะ น. ความเจริญ ความงอกงาม (ป.) วฑฺฒน
ธรรม ๑ ธรรมะ (ทำ, ทำมะ) น. คุณความดี, คำสั่งสอนในศาสนา, หลักประพฤติปฏิบัติในศาสนา
ความจริง, ความยุติธรรม, ความถูกต้อง, กฎ, กฎเกณฑ์, สิ่งทั้งหลาย, สิ่งของ
(ส. ธรฺม ป. ธมฺม)
ธรรม ๒ คำประกอบท้ายคำที่เป็นนามธรรม เมื่อประกอบแล้วมีความหมายไม่ต่างไปจากคำศัพท์เดิม
เช่น วัฒนธรรม อารยธรรม
ศิลป, ศิลป์, ศิลปะ น. ฝีมือ, ฝีมือทางการช่าง, การทำให้วิจิตรพิสดาร, การแสดงออกซึ่งอารมณ์สะเทือน
ใจให้ประจักษ์ด้วยสื่อต่าง ๆ เช่น เสียง เส้น สี ผิว รูปทรง เป็นต้น เช่นศิลปะการดนตรี ศิลปะ
การวาดภาพ ศิลปะการละคร วิจิตรศิลป์ (ส. ศิลป, ป. สิปฺป ว่ามีฝีมืออย่างยอดเยี่ยม)
ภาษากับวัฒนธรรมสัมพันธ์กันอย่างไร
๑. ภาษาเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม เป็นภูมิปัญญาที่สืบทอดกันมานาน แต่ละภาษาก็จะมีลักษณะ
เฉพาะ เป็นศิลป์และศาสตร์อยู่ในตัว และมีพัฒนาต่อไป
๒. ภาษาช่วยในการบันทึก สร้างสรรค์ ดำรงประเพณี วัฒนธรรมต่าง ๆ ไว้ อนุรักษ์สืบต่อไปถึงอนุชน
๓. ภาษาเป็นส่วนประกอบ ของประเพณี ศิลปวัฒนธรรม หลายอย่าง เช่น การขับร้องเพลง การละเล่น
พิธีกรรมทางศาสนา และพิธีกรรมตามความเชื่อ
๔. ภาษาเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิต ความเป็นอยู่ของคนเราโดยตรง เพราะเราใช้ภาษาในการติดต่อสื่อสาร
ทุกกิจการงาน หน้าที่ในชีวิตประจำวัน
๕. วัฒนธรรมในฐานะที่เป็นวิถีชีวิตของคนเรา ภาษาจึงมีบทบาทในการสร้างสรรค์ และอนุรักษ์
สืบทอดวัฒนธรรม
๖. ภาษาเป็นเอกลักษณ์ และวัฒนธรรมของชาติ
๗. ภาษาสะท้อนให้เห็นลักษณะ และวิถีชีวิตของคนในชาตินั้น
ธรรม ๑ ธรรมะ (ทำ, ทำมะ) น. คุณความดี, คำสั่งสอนในศาสนา, หลักประพฤติปฏิบัติในศาสนา
ความจริง, ความยุติธรรม, ความถูกต้อง, กฎ, กฎเกณฑ์, สิ่งทั้งหลาย, สิ่งของ
(ส. ธรฺม ป. ธมฺม)
ธรรม ๒ คำประกอบท้ายคำที่เป็นนามธรรม เมื่อประกอบแล้วมีความหมายไม่ต่างไปจากคำศัพท์เดิม
เช่น วัฒนธรรม อารยธรรม
ศิลป, ศิลป์, ศิลปะ น. ฝีมือ, ฝีมือทางการช่าง, การทำให้วิจิตรพิสดาร, การแสดงออกซึ่งอารมณ์สะเทือน
ใจให้ประจักษ์ด้วยสื่อต่าง ๆ เช่น เสียง เส้น สี ผิว รูปทรง เป็นต้น เช่นศิลปะการดนตรี ศิลปะ
การวาดภาพ ศิลปะการละคร วิจิตรศิลป์ (ส. ศิลป, ป. สิปฺป ว่ามีฝีมืออย่างยอดเยี่ยม)
ภาษากับวัฒนธรรมสัมพันธ์กันอย่างไร
๑. ภาษาเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม เป็นภูมิปัญญาที่สืบทอดกันมานาน แต่ละภาษาก็จะมีลักษณะ
เฉพาะ เป็นศิลป์และศาสตร์อยู่ในตัว และมีพัฒนาต่อไป
๒. ภาษาช่วยในการบันทึก สร้างสรรค์ ดำรงประเพณี วัฒนธรรมต่าง ๆ ไว้ อนุรักษ์สืบต่อไปถึงอนุชน
๓. ภาษาเป็นส่วนประกอบ ของประเพณี ศิลปวัฒนธรรม หลายอย่าง เช่น การขับร้องเพลง การละเล่น
พิธีกรรมทางศาสนา และพิธีกรรมตามความเชื่อ
๔. ภาษาเกี่ยวข้องกับวิถีชีวิต ความเป็นอยู่ของคนเราโดยตรง เพราะเราใช้ภาษาในการติดต่อสื่อสาร
ทุกกิจการงาน หน้าที่ในชีวิตประจำวัน
๕. วัฒนธรรมในฐานะที่เป็นวิถีชีวิตของคนเรา ภาษาจึงมีบทบาทในการสร้างสรรค์ และอนุรักษ์
สืบทอดวัฒนธรรม
๖. ภาษาเป็นเอกลักษณ์ และวัฒนธรรมของชาติ
๗. ภาษาสะท้อนให้เห็นลักษณะ และวิถีชีวิตของคนในชาตินั้น
---------------------------------------------------------
| . |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น